چی تہ ولٸ دوزخی شوے

 تهٔ اول هم جنتي وې تهٔ اخِر هم جنتي شوې

خو يو ماته دې ونهٔ وې 

چې تهٔ ولې دوزخي شوې

بې د خُدايه چې دې طمع د بل چا ځنې پېدا شوه

څومره خوار شوې څومره سپک شوې په قدم قدم سوالي شوې

ما چې تاته جانان ووې او تا ماته جانان ووې

زهٔ هوا د پسرلي شوم خو تهٔ ګل د پسرلي شوې

په دې دومره لوې جهان کښې تا يو زهٔ زغملے نهٔ شوم

چې دې ماته دشمن ووې تهٔ پخپله لعنتي شوې

د پنجرې دنَنه ناست يې او خپل ځان ته ازاد وايې

که صورت دې د انسان دے خو په عقل کښې طوطي شوې

زاهدي دې د رندۍ نه بالا تره نهٔ ښکاريږي

چې يواځې د خپل ځان شوې

تهٔ عاصي شوې که ولي شوې

د اذان نه تر تکبيره دومره لږ ساعت د پاره

د حېرت ګوته په خُلهٔ شوم چې تهٔ ولې لالچي شوې

چې دې حق وېنا شورع کړه د باتِل ذهن دشمن شوې

داسې ښکاري چې دې لړ کښې تهٔ هم رور د روحاني شوې